Last updated on Abril 18th, 2024 at 01:09 umaga
Sa kasalukuyan ay may 195 na kinikilalang bansa sa mundo, at ang karamihan sa halos 8 bilyong tao sa mundo ay mga mamamayan ng mga bansang iyon. Ang ilan sa kanila ay dual citizen din— ibig sabihin mayroon silang dalawa o higit pang pasaporte.
Ang dual citizenship ay nangangahulugan na ikaw ay kinikilala at pinoprotektahan ng dalawang bansa. Maaari itong mangyari kung ang iyong mga magulang ay mula sa iba’t ibang bansa, o kung ikaw ay ipinanganak sa isang bansa maliban sa (mga) bansa kung saan ang iyong mga magulang ay mamamayan.
Maaari ka ring makakuha ng pangalawang citizenship sa pamamagitan ng pagiging natural na mamamayan ng ibang bansa. Sa ilang mga kaso, ang prosesong ito ay maaaring magresulta ng dual citizenship.
Ang mga bansa ay humaharap sa usapin ng dual citizenship sa magkakaibang paraan. Interesado ka bang maging dual citizen? Narito ang ibig sabihin nito at kung paano magkaroon nito.
Ang mga benepisyo ng dual citizenship
Bukod sa mga responsibilidad na ito, mayroong ilang mga benepisyo ang dual citizenship.
1. Proteksyon ng konsulado mula sa maraming bansa
Ang dual citizen ay may karapatan sa proteksyon ng konsulado mula sa parehong bansa.
Ang proteksyon ng konsulado ay nangangahulugan na kung ikaw ay inaresto, nakaranas ng anumang uri ng legal na problema, o kailangan ng tulong habang naglalakbay sa ibang bansa, maaari kang makatanggap ng tulong mula sa konsulado ng iyong sariling bansa. Ang pagkakaroon ng maraming citizenship ay nangangahulugan na mas marami ang maaring tumulong sa iyo kung magkaroon ka ng problema sa ibang bansa.
2. Mga Social Program at mga karapatan
Ang citizenship ay maaari ding mabigay ng mga benepisyo sa mga sistemang panlipunan at legal ng isang partikular na bansa. Halimbawa, ang mga mamamayan ng Estados Unidos ay may karapatan sa mga numero ng Social Security, na nagbibigay sa kanila ng pagkakataong maging bahagi ng isang malawak na sistema ng benepisyo para sa pinsala at pagreretiro at nagbibigay sa kanila ng karapatang magtrabaho saanman sa U.S. Maaari din silang humingi ng pangangalagang pangkalusugan na itinataguyod ng estado kapag sila ay tumanda na (Medicare).
Ang mga dual citizen ay maaaring makatanggap ng mga katulad na benepisyo mula sa parehong mga bansa.
3. Mga pasaporte at paglalakbay
Ang mga dual citizen ay maaari ding magkaroon ng pasaporte para sa bawat bansa kung saan sila mamamayan. Mahalaga ito dahil binibigyang-daan ka nitong makapaglakbay nang mas malaya sa buong mundo, dahil ang mga dayuhang pasaporte ay maaaring tratuhin nang iba mula sa iyong sariling bansa.
Halimbawa, ang isang pasaporte ng U.S. ay karaniwang may karapatan sa programa ng visa waiver sa Japan, kaya ang isang mamamayang Amerikano ay maaaring bumisita doon ng hindi muna kumukuha ng visa. Ang isang Iranian citizen, sa kabilang banda, ay kailangan kumuha ng visa para makapunta sa Japan, na hindi nagbibigay ng mga exemption para sa mga Iranian passport.
Ang parehong isyu ay nangyayari sa mga pasaporte ng U.S. at paglalakbay sa Cuba, na mahirap gawin kung walang visa. Gayunpaman, ang isang taong may citizenship ng Canada at pasaporte ng Canada, ay maaaring maglakbay sa Cuba ng mas madali.
Ang isang dual citizen, samakatuwid, ay may karagdagang access sa paglalakbay na ipinagkaloob ng pasaporte mula sa kanilang bansang pagkamamamayan at pasaporte mula sa kanilang bansang pinagmulan.
Dual citizenship ayon sa bansa
Ang Maastricht Center for Citizenship, Migration and Development ay nagpapanatili ng Global Dual Citizenship Database dito na nagpapakita ng data kung aling mga bansa ang nagpapahintulot sa dual citizenship, at sa kung anong mga paraan ito maaring gamitin. Naitala nila na sa 2020, 76% ng mga bansa ang nagbibigay-daan sa kanilang mga mamamayan na maging mamamayan ng ibang bansa nang walang anumang isyu.
Gayunpaman, hindi lahat ng mga bansa ay gusto ang ideya. Ang Japan, Germany, China, at India ay sumasalungat o ipinagbabawal ang ganitong pagsasanay.
Ang Japan, halimbawa, ay nagpapahintulot sa mga nakababatang magkaroon ng dual nationality/citizenship hanggang sila ay 22 taong gulang. Gayunpaman, dapat silang pumili ng isa pagkatapos ng kanilang ika-22 na kaarawan o maaaring mawala ang kanilang Japanese citizenship.Totoo rin ito para sa mga naturalized citizen, na sa pangkalahatan ay kailangang talikuran ang kanilang dayuhang nasyonalidad/pagkamamamayan bilang bahagi ng proseso ng naturalisasyon.
Kung nagnanais magkaroon ng dual citizenship, suriin ang mga batas ng parehong bansa. Gusto mong iwasan ang panganib na mawala ang isa sa iyong foreign citizenship kung nanumpa ka ng katapatan sa isang bagong bansa.
Mga karaniwang paraan para makakuha ng dual citizenship
May tatlong paraan para makakuha ang mga tao ng dual citizenship.
Marahil ang pinaka karaniwang paraan upang makakuha ng dual citizenship ay ang isinilang na kasama nito. Sa mga bansang may birthright citizenship (jus soli), tulad ng United States o Canada, sinumang tao na ipinanganak sa loob ng bansa ay awtomatikong mamamayan saanman nanggaling ang kanilang mga magulang. (Gayunpaman, dapat tandaan na ang birthright citizenship ay hindi sumasakop sa mga magulang ng bagong panganak.)
Ang iyong kapanganakan ay maaari ring magbigay sa iyo ng karapatan sa pagkakaroon ng multiple citizenship kung ang iyong magulang ay isang mamamayan ng isang bansa maliban sa kung saan ka ipinanganak. Halimbawa, ang isang batang ipinanganak sa United States sa isang citizen ng United Kingdom ay karaniwang karapat-dapat na maging parehong mamamayan ng U.S. at isang mamamayan ng U.K., na may pasaporte mula sa bawat bansa.
Maaari ka ring mag-aplay para sa citizenship sa pamamagitan ng naturalisasyon. Ang nasabing mga batas ay magkakaiba sa bawat bansa. Ang pag-aasawa, pati na rin ang paglipat sa bansa upang magtrabaho, ay madalas na nagiging daan upang maging citizen sa Estados Unidos. Maraming mga bansa ang may mga paghihigpit sa paninirahan, at ang iba ay hihilingin sa iyo na talikuran ang iyong citizenship o nasyonalidad bilang bahagi ng proseso.
Ang pagkakaiba sa pagitan ng citizenship at permanenteng paninirahan
Ang dual o multiple citizenship ay iba sa pagiging permanenteng residente ng isang bansa. Ang katayuan ng permanenteng paninirahan ay nag-iiba ayon sa bansa, ngunit hindi ito katulad ng citizenship.
Sa United States, ang ibig sabihin ng pagiging permanenteng residente ay binigyan ka ng green card ng gobyerno ng U.S. na may maraming karapatan, ngunit hindi lahat ng karapatan ng isang ganap na mamamayan.
Ang permanenteng paninirahan ay kadalasang isang paraan sa citizenship sa pamamagitan ng naturalisasyon. Ang isang legal na permanenteng residente ay maaaring mag-aplay para sa citizenship kung hawak nila ang katayuang iyon sa nakalipas na tatlo o limang taon, halimbawa, sa ilalim ng batas ng U.S. Ang U.S. Citizenship and Immigration Services (USCIS) ang namamahala sa prosesong iyon.
Ang pagkakaiba ng citizenship at nasyonalidad
Ang iyong “nasyonalidad” ay karaniwang tumutukoy sa iyong bansang pinagmulan, hindi sa iyong kasalukuyang tirahan. Ang ibig sabihin ng “Citizenship” ay ikaw at ang isang bansa ay may kakaibang relasyon. Bilang isang mamamayan, nagbabayad ka ng mga buwis sa kita sa iyong bansa at sumusunod sa mga batas nito. Bilang kapalit, ang isang bansa ay nagbibigay sa mga mamamayan ng legal na proteksyon at mga benepisyong panlipunan.
Ang panganib ng kawalan ng estado
Isang payo ng pag-iingat: may maliit na posibilidad ngunit tunay na panganib ng kawalan ng estado. Nangyayari ang kawalan ng estado kapag ang isang tao ay nawala ang lahat ng kanilang citizenship, at hindi itinuturing na may katapatan sa (o proteksyon ng) anumang umiiral na bansa.
Isipin ang hypothetical na halimbawang ito ng kawalan ng estados: ang isang mamamayan ng Estados Unidos ay nag-aapply na maging naturalisado bilang isang mamamayan ng isang bansa na nangangailangan ng aplikante na talikuran ang kanyang citizenship ng U.S. upang magpatuloy.
Nagawa nya ito, at nakakuha ng citizenship sa bagong bansang nito, na pagkalipas ng dalawang taon ay nagdusa sa pagbagsak ng gobyerno. Ngayon, hindi sila mamamayang Amerikano, o mamamayan ng kahit saan pa.
Kung walang proteksyon ng konsulado o karapatan sa paninirahan sa alinmang bansa, maaaring maging mahirap ang buhay. Matuto pa mula sa UN Refugee Agency, na nagsisikap na wakasan ang statelessness sa 2024.
